Zoals de naam wellicht doet vermoeden zullen wij met ons team 100 kilometer roeien om geld in te zamelen voor Alzheimer Nederland.

Mijn naam is Kelly Vreeling, ik ben de Captain van dit roeiteam en 31 jaar oud. Ons team bestaat uit 10 leden, stuk voor stuk mensen die hetzelfde doel voor ogen hebben; roeien voor de Alzheimer Nederland.

Hieronder vertel ik mijn verhaal en de reden dat wij geld inzamelen voor dit fantastische goede doel!

Sinds 2011 heeft mijn vader de diagnose de ziekte van Alzheimer. Ik wil jullie graag meenemen in het beloopvan de ziekte en de gevolgen hiervan voor mij als mens maar vooral ook als dochter.

Tijdens de beginfase van de ziekte was ik een schoolgaande tiener. Mijn vader vergat steeds vaker dingen. Tevens kregen wij als gezin te maken met fases van ontkenning en achterdocht, wat erg heftig was. Dit was ook de periode waarin mijn vader zelf aangaf dat de wereld om hem heen te snel ging. Hij merkte zelf dat hij anders werd, wat enorm frustreerde.

Doordat mijn vader lang heeft meegedraaid in het ‘’normale’’ leven is het ziekteproces redelijk lang stabiel gebleven. Hij ging boodschappen doen met mijn moeder, ging mee naar verjaardagen en bleef samen met mij sporten (op dezelfde roeiers die wij nu ook gebruiken). Daarnaast ging hij lange tijd naar dagbesteding op een zorgboerderij.

Na een tijd ging het slechter, mijn vader werd tweemaal achter elkaar acuut verward. In de medische term wordt dit beschreven als een delier en is iets dat vaker voorkomt bij ouderen en bij mensen met dementie. Hij was dusdanig verward dat hij opgenomen werd in het ziekenhuis. In het ziekenhuis had hij mij nodig in de voor hem onbekende en beangstigede wereld. Ik was zijn herkenning en ben bij hem gebleven om hem te ondersteunen.

Het brein van mijn vader was zo kwetsbaar dat hij bij thuiskomst 10 stappen achteruitgegaan was. Wat hij voorheen nog zelfstandig lukt hem nu niet meer. Denk bijvoorbeeld aan douchen, toiletgang maar ook aankleden en zijn veters strikken.

In deze tijd hebben mijn moeder en ik hem samen ondersteund in het dagelijks leven en bij zijn dagelijkse verzorging. Al snel werd duidelijk dat we dit niet lang konden doorzetten en werd mijn vader ingeschreven voor een verpleeghuis op de psychogeriatrische (PG)afdeling. Dit was slikken, het is namelijk een gesloten afdeling en hij mag alleen de afdeling verlaten onder begeleiding. Na weken op de wachtlijst was het zover om mijn vader te verhuizen. Dit verliep niet erg soepel maar na enige tijd leek hij zijn draai te hebben gevonden. Zijn gedrag kan echter nog steeds erg wisselen.  

Ondertussen woont mijn vader al iets meer dan 2 jaar op de PG afdeling. Het moment dat hij mij niet meer herkende deed enorm veel pijn en is iets wat ik me altijdzal blijven herinneren.

Gelukkig zijn er ook mooie momenten; samen tuigen wij elke winter een kleine kerstboom op voor op zijn kamer.

Ook kijken we samen foto’s, vooral van vroeger, van de kinderen en kleinkinderen. Ik weet dat mijn vader voelt dat ik enorm veel van hem houd, zoals hij ook van mij houdt. Hij kan het alleen niet meer aangeven.

De ziekte van Alzheimer is een vorm van dementie.Helaas is het tot op de dag van vandaag een ziekte die niet te genezen is. Het is een ziekte die onze geliefden kan treffen, waarbij het vreselijk moeilijk is om alleen toe te kunnen kijken.

Om deze reden gaan wij als team 1 oktober  2022 samen 100 km roeien om zoveel mogelijk geld op te halen zodat, er onderzoek gedaan kan worden naar alle vormen van dementie. 

In de hoop dat er meer inzicht komt in de oorzaak, preventie, behandeling en ondersteuning van dementie.

Helaas is mijn vader mei 2020 overleden in het verzorgingstehuis, wij gaan daarom nog harder knallen om nog meer donaties binnen te halen voor onderzoek naar dementie !!.

Bedankt dat je dit hele verhaal hebt gelezen, geweldig!

Doneer jij ook?

Kelly Vreeling