Een ieder die mij kent, weet waarschijnlijk wel dat hardlopen mijn passie op sportgebied is. Inmiddels al 20 jaar en vele kilometers verder. Ik heb ook al enkele marathons gelopen, waaronder ook Rotterdam.
De laatste marathon die ik gelopen heb is al weer 7 jaar geleden in Hamburg.Daarna is het lopen van lange afstanden wat in het slop geraakt. Ziekte, blessures, corona, operaties, motivatiegebrek ..... Samen met nicht en tevens teamgenoot Jolanda, heb ik de draad toch weer opgepakt. Het doel om snelle tijden te lopen is verleden tijd. Genieten en soms afzien is nu het motto, waarbij een eindtijd niet meer van belang is. Ik zeurde Jolanda al een poos aan het hoofd om een keer samen een marathon te gaan lopen. Ik werd voortdurend voor gek aangezien, en kreeg steeds nul op rekest. Maar de aanhouder wint en in de zomer van vorig jaar ging ze toch overstag en besloten we ons in te gaan schrijven voor de marathon van Rotterdam op zondag 14 april aanstaande. 42,195 kilometer genieten, maar ook afzien. We besloten al vrij snel om ook een goed doel aan onze prestatie te koppelen. Dit werd de Alzheimer stichting.
De keuze voor de Alzheimer stichting was al snel gemaakt. De laatste jaren word ik steeds vaker geconfonteerd met deze verschrikkelijke ziekte. Binnen de familie, bij vrienden, kenissen en ook werk gerelateerd. Het begint vaak zo onschuldig met het vergeten van kleine dingen. Tot op een dag iemand niet meer thuis kan wonen en zelfs zijn of haar geliefden niet meer herkent. Wat zou het toch mooi zijn dat op een dag het juiste medicijn gevonden gaat worden om de ziekte te kunnen behandelen. Wil je ons helpen om de strijd tegen Alzheimer te steunen? Ik ren samen met Jolanda de mooiste marathon van Nederland. We gaan genieten van de stad, de ambiance, het publiek langs de kant, opzwepende muziek ...... maar we zullen ook gaan afzien. Zuchten, steunen, vloeken en tieren. De man met de hamer die we ongetwijfeld gaan tegenkomen. Eenmaal over de finish zullen de blijdschap en trots het hopelijk snel overnemen. Want wat is een paar uur afzien? Iemand die lijdt aan Alzheimer of dementie, moet dagelijks afzien. Iedere dag een stapje terug doen. Een vertrouwde wereld die steeds kleiner wordt. Soms is het een langzaam proces, maar het kan helaas ook erg snel gaan. Ook voor familie en omstanders is het zwaar om te zien hoe iemand geestelijk achteruit gaat. Soms is dat met een lach, maar ook vaak met een traan.
Die marathon rennen we als uitdaging voor onszelf, maar ook om herinneringen levend te houden. Iedere euro die we hopen op te halen, brengt ons dichterbij een toekomst zonder vergeten. Samen kunnen we het verschil maken in de levens van diegene die strijden tegen de ziekte of in de nabije toekomst nog geconfronteerd gaan worden met deze ziekte. Samen kunnen we herinneringen onuitwisbaar maken.
Het vergeet-me-nietje: symbool van de Alzheimer stichting
