Gooi je handen in de lucht voor een blauwe lucht!

Wat je niet ziet op de foto is dat ik hiervoor twee uur in de regen heb gefietst. Extra blij was ik dus met de zon!

In de natuur ben ik helemaal in mijn element, maar door de stad fietsen is een ander verhaal. Vooral als het onduidelijk is waar ik moet fietsen. Het is vaak zoeken naar een fietspad en nog vaker stopt het fietspad net zo snel weer zonder waarschuwing. 

Waar moet ik nu heen? Over de stoep waar ook geparkeerde auto's staan en mensen lopen? Of toch maar over de weg waar eigenlijk geen ruimte is voor fietsers? Ik begrijp niet hoe het werkt.

Is dit misschien het gevoel dat mensen met dementie ook kunnen hebben? Ze kunnen verward overkomen en niet meer weten waar ze heen moeten of hoe iets werkt. Ik weet niet of ik de vergelijking mag maken, maar ik snapte de weg ook even niet. 

Daarom even een oproepje om de online trainingen van samen dementie vriendelijk te volgen. Dan weet je wat je kunt doen als je iemand ziet die het ook even niet begrijpt.

Gelukkig ben ik veilig de stad doorgekomen en ik kon weer genieten van de mooie fietspaden door de natuur.